Tuncay Hoş

Galatasaray için artık 'şampiyo.' diyebiliriz... N harfini de futbol mucizesini dikkate alıp ihtiyatlı davranarak eklemedik. Yoksa Süper Lig'de 36 haftada sadece 1 kez yenilgi yüzü gören bir takımın 2 kez mağlup olması hiç mümkün gözükmüyor. Mayıs'ta son düzlükte direksiyona geçtiyse işi mutlu sona bağlamak sarı-kırmızılıların kulüp kodlarında var. Türk futbol tarihi sayısız örneklerle dolu. 'Mayıslar bizim' mottosu, yıllardır bu mevsimde yankılanıyor.

Galatasaray kötü oynasa da kazanma alışkanlığını edindiği için dakika ne olursa olsun skoru lehine çevirmeyi biliyor. Ocak'tan beri kazanan ve 17'de 17 yaparak her hafta rekorunu geliştiren bir takımdan söz ediyoruz. Adeta kendi kendisiyle yarışıyor sarı-kırmızılılar. Ligimizin çok üstünde bir kadro ve saygı duyulması gereken istatistik. Lider, Fatih Karagümrük karşısında beklenen performansının çok altında bir ilk yarı oynarken, ilk golü kalesinde gördü.

Oyun anlamında Kasımpaşa deplasmanıyla benzerlikler çoktu. O maçı da son 10 dakikada müthiş

Beşiktaş sezonun en kritik maçında kupada Ankaragücü'nü konuk etti. Başkent'teki ilk randevuda son derece silik ve kötü bir futbol ortaya koyan siyah-beyazlı takım, 90 dakika sonunda beraberliğe adeta şükretmişti. Zira o kadar çok bireysel hatalar yapıldı ki, başkent temsilcisi bunlardan faydalanabilse İstanbul'daki rövanş prestijden öteye gidemeyebilirdi.

Teknik sorumlu Serdar Topraktepe, Çaykur Rizespor maçında ofansif katkısıyla dikkat çeken Salih Uçan'a ödül olarak forma verdi. Semih bu kez kanatta değil en uçta görev aldı. Derbi karnesi pek de parlak olmayan Al Musrati ilk 11'e döndü. Topraktepe geri dörtlüde istikrarı korudu. Emre Belözoğlu'nun takımın hücum gücüne en çok katkı yapan gol umudu Ali Sowe'u yedek soyundurup Bajic'e görev vermesini açıkçası garipsedik.

Beşiktaş kora kor mücadele ve hücum pres anlamında başarılı olsa da oyun ve saha içi organizasyonu olarak rakibine üstünlük kuramadı. Topraktepe'nin yapacak bir şeyi yok. Bu oyuncu grubunun yeteneği ve kalitesi

Bayer Leverkusen, Xabi Alonso yönetiminde tarihe adını altın harflerle yazdıracak bir sezon yaşıyor... İspanyol teknik adam, sahada 'bileği bükülmez' bir makine teşkil etmiş. Bundesliga'da Bayern Münih'in 11 yıllık hükümranlığına son veren Leverkusen, Roma karşısında da UEFA Avrupa Ligi'nde finalin kapısını ardına kadar açtı.

Bu sezon resmi maçlarda yenilgi yüzü görmeyen Alman temsilcisi, yarı final ilk maçında Roma Olimpiyat Stadı'nda kusursuza yakın bir oyun sergiledi. Xabi Alonso kenardan basketbol coachlarını andıran enerjisi ile takımını orkestra şefi gibi yönetti. Jonathan Tah şefliğindeki savunma hattı, İtalyan ekibinin gol ayağı Lukaku'yu etkisiz kıldı. Leverkusen'in oyun aklı Granit Xhaka, takımını başarılı biçimde organize etti, tempoyu gerektiğinde artırdı, gerektiğinde düşürdü. Kolektif, yardımlaşmalı oyun ve başarılı alan parselizasyonu ile güçlü rakiplerine adeta pranga vurdular. Dybala'nın pas bağlantılarını iyi kestiler. Roma'nın çok şeyler beklediği Arjantinli yıldız, performansıyla taraftarlarını sükut-u hayale uğrattı.

Kariyerinin altın

Fenerbahçe son yıllarda belki de ilk kez bir Beşiktaş derbisine 'ağır favori' olarak başlıyor. İki takım arasında kalite anlamında makas bu sezon çok açıldı. Beşiktaş çoğu vasat isimlerden oluşan, kimyası bozulmuş, mental olarak yıpranmış oyuncu grubuyla ezeli rakibinin çok gerisinde. Henüz kasım ayı girmeden şampiyonluk yarışına havlu atan siyah-beyazlı oyuncular "Lig bitse de gitsek" havasına çoktan girdi.

Geçtiğimiz salı günü Türkiye Kupası'nda oynanan Ankaragücü maçı, Beşiktaş için sezonun en önemli karşılaşmasıydı. Ama gelin görün ki, oyuncuların vücut diline baktığımızda konsantrasyonu dip yapmış bir durumdaydı. Beşiktaş 'büyük takım reaksiyonu' bir türlü gösteremiyor. Rakibin üstünlüğünü kabul eden oyun anlayışı her maçta sahneleniyor. Ankaragücü müsabakasının ilk yarısı tam anlamıyla felaketti. Umut Meraş'ın fahiş hataları, bazı oyuncuların gamsızlığı ve isteksiz görüntüsü Beşiktaşlı taraftarları hayli öfkelendirdi.

Bir sezonda bu denli teknik direktör

Şampiyonlar Ligi'nin son şampiyonu Manchester City, yerkürenin tartışmasız en iyi takımı. İstatistiki anlamda rakiplerine büyük eziyet yaşatıyorlar. Oyunu domine ediyorlar, istedikleri gibi tempoyu ayarlıyorlar. Futbolseverlere adeta şaşaalı bir temaşa sunuyorlar. Sahada modern futboldan en güzel örnekleri veriyorlar.

İngiliz devi 3-3'ün rövanşında 'erken final' olarak nitelendirilen eşleşmede Real Madrid'i konuk etti. Ancelotti 1 hafta boyunca 'City'nin tehlikeli ayaklarına nasıl pranga vururum?' sorusuna cevap aramış. 12. dakikada Rodrygo'nun golü, kurt teknik adamın planının tıkır tıkır işlemesine yardımcı oldu. Zira ilk golü İngiliz ekibi bulsaydı, çok farklı bir senaryo ile karşılaşabilirdik. 

Real Madrid gibi bu kupayı en çok müzesine götüren dev bir kulübün 120 dakika boyunca 'Çanakkale geçilmez' tarzı savunmaya gömülmesini açıkçası yadırgadık. Sonuçta 'Beyaz Şimşekler', kadro değeri açısından İngiliz ekibine en yakın takım. Futbola değer katmak gibi bir kaygıları yoktu. Tüm hatlarıyla defans yaptılar. Grealish ve Bernardo Silva'nın

Sancılı ve hayal kırıklıkları içinde geçen Fernando Santos'un serüveni beklenildiği gibi kısa sürdü. Görünen köy kılavuz istemez. Hatta Hasan Arat yönetimi, bu kaçınılmaz karar için geç bile kaldı. Milli ara girmeden önce Portekizli hocanın biletini kesilmeli, Serdar Topraktepe, Nevzat Demir Tesisleri'nde mesaiye başlamalıydı.

Sonuçlardan bağımsız, sergilenen futbolun Beşiktaş'ın genlerinde bir karşılığı yok. Siyah-beyazlı renklere gönül veren hiçbir taraftarın kabullenemeyeceği, silik, öz güvensiz, rakibe hükmetmeyen, gelecek için hiç umut vermeyen ve sabırları zorlayan bir oyun. Bir önceki yönetimin rezil kadro mühendisliğiyle oluşturduğu, kimyası bozulmuş takımın 3-4 futbolcu dışında kalitesi, ezeli rakiplerine nazaran çok gerilerde.

Henüz 2023-24 sezonu tamamlanmadan kulübede çok o kadar çok değişik simalar gördük ki, alışkın değiliz. Zamanında efsane teknik adam Gordon Milne'nin 6.5 yıl boyunca bu takımı çalıştırdığını hatırlayınca garip geliyor. Şenol Güneş, Burak Yılmaz, Rıza

Aston Villa ve Lille ile birlikte Konferans Ligi'nin favorileri arasında gösterilen Fenerbahçe, Yunanistan Ligi'nde eski şaşaalı günlerinden uzak Olympiakos karşısına avantaj için çıktı.

Son sınavını ligde 9 gün önce Adana Demirspor karşısında oynayan temsilcimiz, tamamen Avrupa kulvarına konsantre oldu. Hatta Süper Kupa maçı için 'erteleme' talebi kabul görmeyince, derbiye U19 takımı ile çıkmıştı sarı-lacivertliler. Ancak özellikle oyunun ilk 60 dakikalık perdesinde beklentilerin çok çok uzağında bir Fenerbahçe vardı sahada. Yunan ekibi 3. bölgede uyguladığı etkili pres ile adeta 'karabasan' gibi çöktü. İsmail Kartal'ın yanlış 11 tercihi, rakibin ekmeğine adeta yağ sürdü. Savunmadan çıkarken yapılan amatörce hatalar sonrası 32 dakikada iki farklı geriye düştük.

Çağlar Söyüncü ile sakatlıktan yeni kurtulan ve maç eksiği bulunan Becao, daha çok 'kesici' yönüyle ön plana çıkan stoperler. Topu oyuna sokma becerileri kısıtlı. İsmail Kartal'ın yoğun ısrarı sonrası transfer edilen

Şampiyonluğa geçtiğimiz kasım ayında havlu atan Beşiktaş'ta futbolcular çoktan dükkanı kapamış. Beşiktaş, taraftarlarına 'eziyet' ve 'kahır'dan başka bir şey vaat etmiyor bu sene. Allah, siyah-beyazlı renklere gönül verenlere sabır versin. Her hafta 90 dakika boyunca büyük bir işkenceye maruz kalıyorlar.

Fernando Santos'un oyunu gelecek için hiçbir şey vaat etmiyor. Tünelin ucu kapkaranlık. Beşiktaş'ı adeta kendi yarı alanında bekleyen, geçiş oyunuyla neticeye gitmeye çalışan bir 'Anadolu takımı'na çevirdi. Takımı tabiri caizse çorba yaptı. Kimin nerede oynadığı belli değil. Bazı futbolcuları görev bölgesinin dışında oynatarak verimini iyice aşağıya çekti. Örnek mi istersiniz; 10 numara Muçi'yi kanada atıyor, kanatta görev yapması gereken Rashica'yı orta sahada oynatıyor. Semih bir forvette, bir sol kanatta.

Al Musrati'nin sakatlığı geçti, ilk 11 başlamıyor. Yine aynı şekilde Worrall haftalardır yedek kulübesine mahkum. O zaman İngiliz stoperi neden transfer ettiniz diye sorarlar. 

Başakşehir karşısında topa sahip olma oranı yüzde 30. İsabetli